“Bugün insanların metronun zamanında gelmesinden başka beklentisi yok.” – Paul Simon
Felsefe tarihinde çok ünlü bir örnek vardır. Platon’un mağara sembolüdür ve buna göre mağaradaki insanlar ellerinden, ayaklarından ve boyunlarından zincirlenmiş, mağaranın kapısına dönüktür. Hiçbir şekilde hareket edemezler ve önlerindeki duvardan başka bir şey göremezler. Sırtları ışığa dönük, sadece önlerindeki duvara bakabiliyorlardı. Mağaranın önünden geçen nesnelerin gölgeleri bu duvarda görülmektedir. İnsanlar mağaradaki bu yansımaları doğru olarak bilir ve kabul eder.
Bir süre sonra mağaradaki bu insanlardan biri bir şekilde zincirlerinden kurtulur ve mağaranın dışındaki gerçeği görür. Bu kişinin gözleri karanlığa alışık olduğu için ışığa ilk baktıklarında gözleri kamaşır. Sonra yavaş yavaş gerçeği görmeye başlar. Bu gerçeği görenler filozoflardır. Sonra gördüklerini diğerlerine anlatmak için mağaraya döndü. Duvardaki gölgelerin gerçek değil, görünür olduğunu söylüyor. Ancak ayırt etmek, kişinin yüzünü ışığa çevirmesinden daha zordur. Çünkü karanlık, esaret, bağlılık ve dogmalar rahatlatıcıdır. Onlar bunu yapacak cesarete sahip gerçek entelektüellerdir. Dolayısıyla dışlanır ve marjinalleştirilirler. Bu mağara benzetmesinde mağaradaki kişi, kendini gerçekleştirmemiş ve şuuru gelişmemiş birini temsil etmektedir. Zincirler toplumun kalıplarını, normlarını ve inançlarını ifade eder. Ghosting şüphesiz toplum tarafından konulan bir tabudur. Mağara toplumu simgeliyor. Burada gerçeğin duvardaki yansımalarıyla yetinip eğlenenler, Nietzsche’nin deyimiyle sürü insanıdır. Kendilerini zincirlerden kurtarıp mağaradan çıkmaya çalışanlar ilk başta zorlanırlar ve büyük acılar yaşarlar. Ancak mağaradan çıktıktan sonra mağaraya döndüklerinde geçici olarak karanlık tarafından kör edilirler. Modern insan ise mağarada zincire vurulmuş köleler olduğunun farkında değildir.
Kierkegaard, Neşeli Bir Ateş adlı yazısında mevcut durumu hicivli bir şekilde şöyle anlatır: “Yaşını uyarmak isteyenlere ne oluyor? Kuliste bir yangın çıktı. Soytarı haberi vermek için sahneye geldi. Herkes bunun şaka olduğunu sandı ve başladı. Şakacı uyarmaya devam ettikçe alkışlar hızlandı. “Şaka zannedenler için dünyanın sonu daha büyük bir alkışla gelecek sanırım.”
Mustafa Kılıç
Gundem Haberleri
Diğer gönderilerimize göz at
[wpcin-random-posts]