İçindekiler
Kahramanmaraş’ı vuran depremlerde evi ağır hasar gören genç kadın, arzusuna göre döşediği evinin yıkılışını hüzünlü gözlerle izledi.
ben
Yüzyılın felaketinin üzerinden dört ay geçti.
11 ilin etkilendiği ve büyük yıkıma sahne olan Kahramanmaraş’ta meydana gelen depremlere karşı devletin tüm imkanları seferber oldu.
Bu süreçte yaralar hızla iyileşti ve harabeye dönen şehirler isyan etmeye başladı.
Etkilenen evler yükselirken, hasar gören binalar yıkılmaya devam ediyor.
En büyük yıkım Hatay’da yaşandı.
Antakya ve Dafni ilçeleri başta olmak üzere yıkımları zaman zaman ev sahipleri takip ediyor.
1.5 yıllık evine son bir bakış…
28 yaşındaki iki çocuk annesi Kobra Kirk, Ürgenpaşa Mahallesi’nde 1,5 yıl önce taşındığı ve zevkine göre döşediği evinin yıkılışını hüzünlü gözlerle izledi.
Ailenin iki kişinin hayatını kaybettiği 4 katlı apartmanı da birkaç saat içinde moloz yığınına döndü. Kirk, kendisinin ve eşinin kısa bir süre önce İstanbul’dan memleketleri Hatay’a döndüklerini hatırlıyor.
“Kendime öyle bir yuva yaptım ki, şimdi düşüşünü izliyorum.”
Kirk, depremde ağır hasar gören evlerine taşınmaktan büyük mutluluk duyduklarını ifade ederek, şu ifadeleri kullandı:
O gece hangi rüyalarda uyuduk? Böyle bir gece olamaz. Bizim hayatımız kimseninki gibi değildi. O gece kızım bana ‘Anne korkuyorum. dedi. Kızım 6, oğlum 2 yaşında. Tamam canım. Dedim ki: gel ve bizimle yat. Kızıma yatak yaptım. Sonra bina hafifçe sallandı. Kızımı ve oğlumu yataktan kaldırdım. Her şey üzerimize gelmeye başladı. Kurtuldum ama nasıl kurtuldum bir yandan annemin binası çöktü. Ablamın binası alt katta. Bitişikteki bina çöktü. Onları kurtarmak için bu çabaları sarf ettik. Annemin en yakın akrabaları, kuzenleri, erkek kardeşleri ve kuzenleri vefat etti. Böyle bir şey yoktu. Evimin her yerini tamir ettim. Kendime böyle bir yuva yaptım. Şimdi buradayım, düşüşünü izliyorum. Hiçbir şey alamıyoruz. Hiçbir şey yapamayız. Komşularım haber verdi. “Hadi bakalım, izleyelim” dedim. Çok zor, çok zor. Tanrı hepinizi korusun.
“Memleketimize dönüş”
Hatay’ın bir an önce eski günlerine dönmesini isteyen Kirk, şöyle devam etti:
Bu güzel bir şehir. Hiç ayrılmadık. Şehrimden hiç ayrılmadım, ayrılmak da istemedim, bilmiyorum. gidemedim, gidemedim. Tek bir isteğim var. Tekrar memleketimize dönelim. Biz güzel bir ülkeyiz. En güzel kültürler. Antakya bu dünyada yaşanabilecek en iyi şehirlerden biridir.
Diğer gönderilerimize göz at
[wpcin-random-posts]