194. Günde Bebek izle

Diyarbakır halkı ısrarla izlemeye devam ediyor…

3 Eylül 2019’da çocuklarının terör örgütü PKK tarafından kaçırıldığına inanılan ailelerin direnişçilere umut ışığı oldu.

HDP ilçe binası önündeki çadırda toplanan aileler, hava şartlarına rağmen mücadelesini sürdürüyor.

Aile sayısı 337’ye ulaştı

1.194 gün süren etkinlikte 39 aile çocuklarına kavuştu.

Öte yandan iki ailenin daha katılımıyla çalışan aile sayısı 337’ye yükseldi.

Drone taşımacılığına göre. Oğlu Ramazan Şadag’ın 1 Haziran 2015’te PKK terör örgütünün pençesine düştüğünü öne süren anne Mouloud Shadag, çocuğunun fotoğrafını çekerken “teslim olun” talebiyle gözyaşlarını tutamadı.

“En büyük oğlumun hayali hafız olmaktı.”

Oğlunun HDP üzerinden PKK terör örgütüne teslim edildiğini söyleyen gözyaşı döken anne, “8 yıldır oğlumdan ayrıyım. Çocuğum HDP üzerinden PKK’ya teslim edildi. HDP’nin ve PKK’nın bana bu acıyı yaşatmaya hakkı yok. Çocuğum gittiğinden beri sağlığımı atarak kaybettim. içimdeki dertler.Birşeyleri kaybettim.Büyük oğlumun hayali hafız olmaktı.Ama ne yazık ki HDP’den ayrılmadı.Çocuğumun da benim de hayalimden ayrılmadı.Bizim hayallerimiz hiç gerçekleşmedi.” dedi.

Bebeği gözlemlemenin 194. gününde video

“8 yıldır ilacımı kaybettim”

Şadağ, çocuk hasretinden hasta olduğunu söyledi, “Oğlum gel gel. Şunu iyi bil annen o kadar hasta ki fırsat varken gelip beni görmeye geliyorsun. Cennet annelerin ayakları altında. Cennet yaşıyor artık. Bir yerde fırsat bulunca kaç kişi vazgeçer. Don” ‘İnan onların propagandalarına.Seni o kadar çok özlüyorum ki onu ne zaman düşünsem içim parçalanıyor.Ne zaman doktora gitsem doktor ilaç yok diyor.Ben de diyorum ki doktor bey ben kendimi kaybettim. 8 yıldır ilacımı kaybettim. Bir çocuğun acısı tarif edilemez. Ben de babamı kaybettim. Ama hiçbir şey karaciğer ağrısı kadar güzel olamaz. Kimsenin bize acı çektirmeye hakkı yok.” açıklamalar yaptı.

“Onlarla birlikte olmaktan hoşlanmıyorum.”

Anne Shadag, oğlu teslim olursa evinin mutlu olacağını söyledi. “Hadi oğlum, ömrünün geri kalanını annenle babanla geçir. Bu eve sensiz girmek istemiyorum. Bu evden hep kaçmak istiyorum. Eve geldiğimde bu ev Üstüme yıkılıyor. Kendimi moloz gibi hissediyorum. Ne yapsam yeter.” “Ama sen gelirsen sağlığıma kavuşurum. Oğlum seninle evimi şenlendiriyor. Başımı her koyduğumda yastık, gözyaşına boğuluyorum. ‘Ben oğlumu onlara nasıl kaptırdım? Senin onlarla olman hoşuma gitmiyor. Onların çocukları nerede, sen neredesin oğlum’ diyorum kendi kendime.” dedi.