Erzurum Aşkal’da 8 Ağustos 2003 tarihinde sabah saat 10:00 sıralarında çimento fabrikasının işlettiği kömür madeninde patlama meydana geldi.
Ağrısının duyulmadığını söyledi.
Dubai Sağlık Müdürlüğü’nde yer alan habere göre patlamada göçük altında kalan 7 işçi hayatını kaybederken, Zafer H. sağ olarak kurtarıldı. Evli ve üç çocuk babası olan Dhafer Ateş, 550 metrelik arazide hayatta kalarak hayata tutunduğunu, kabuslarla dolu günler geçirdiğini, acının asla durmayacağını ve asla dinmeyeceğini söyledi.
Sesten metrelerce uzağa sıçradım.
Felaket günü 58 gündür işçi olduğunu ve madene girip çalışma arkadaşlarıyla birlikte çalışmaya başladığını belirten Atish, “Bizim bölgemizde 8 kişinin bulunduğu alanda patlama oldu. Bu sesle birkaç metre ötede.
“Kanın içinde kaldım ve kulaklarım düştü”
Kan içindeydim ve kulaklarım kesildi. Kafatasımda birkaç kırık vardı. Patlamanın meydana geldiği yerde toplam 8 kişi bulunuyordu.
“Sessiz başkalarını aradım”
Kısa bir elektrik kesintisinden sonra kendime geldim ve diğerlerine seslendim. Hiçbirinden ses çıkmadı. Yanımızdaki ışıklar söndü.
“Karanlıktı, sevdim.”
İçerisi karanlıktı, sonra bilincimi kaybettim. Kendime geldiğimde bana müdahale ediyorlardı. Uzun süredir tedavi görüyorum. Kırık kulağımı onardılar.
“Yüzümdeki yanıklar o günün kötü bir anısı”
Yüzümdeki yara izleri o günün kötü bir anısı olarak kaldı. Hayatta kalmam bir mucizeydi. Allah kimsenin böyle bir felakete uğramasına izin vermeyeceğini söyledi.”
“9 yıldır erimenin acısını çekiyorum”
Ölen meslektaşları için çok üzüldüğünü anlatan Ateş, “Bunun acısı sonsuz, unutmak mümkün değil. Kazadan sonra 4 ameliyat oldum ve 9 yıl sonra bilincimi kaybettim. yıllardır uyuşturucu kullanmak.”
‘Unutmak imkansız’
Hayatını kaybeden arkadaşlarımın çocuklarını gördüğümde çocuklarımın ellerini bırakıyorum. Hayatta kaldığınız için mutlu olamayacağınız zamanlar vardır. Sabaha kadar ailemden gizlice ağlayarak televizyonda Soma ve Barten’in felaketlerini izledim. “Bu acıyı tarif etmenin bir yolu yok” dedi.
“Umarım bu son çöplük olur”
Maden faciasının sona ermesini dileyen Ataş, “Allah bu günleri kimseye yaşatmasın. Umarım bu son olur” dedi. Dhafer Ateş’in çocukları Semanor Ateş (14 yaşında), Ahmet Ateş (11 yaşında) ve Fatmanur Ateş (10 yaşında), her maden kazasında babalarının çektiği acıyı hatırladıklarını bildirdi.
Diğer gönderilerimize göz at
[wpcin-random-posts]
İlk Yorumu Siz Yapın